Hike in Lapland

Hoi allemaal!

Het is alweer twee weken geleden sinds de laatste update dus hier komt ie dan, het verslag van onze hike in Pallas-Yllästunturi National Park. http://www.nationalparks.fi/pallas-yllastunturinp  

We vertrokken maandagavond rond 19:00 uur met de bus richting Riihimäki, daar stapten we op de trein richting Pallas. Een treinreis van ongeveer 9 uur..  Tussendoor maakten we een stop in Tornio, de grens met Zweden. Hier stroomt een wilde rivier die de grens vormt tussen Zweden en Finland. Het kleine dorpje met 200 inwoners leeft daar volledig van de visvangst die op gammele steigers met schepnetten wordt gerealiseerd. 

Na deze stop reden we door naar Äkäslompolo, een bekend gebied waar veel skiërs naartoe komen, maar ook hikers en cross-countryskiërs. Hier kregen we de kans om wat te eten en dat werd natuurlijk rendierensoep!

Na nog eens 5,5 uur in de bus te hebben gezeten arriveerden we rond 14:00 uur Enontekiö. Hier startten we onze hike.  Na een korte uitleg over hoe we onze backpacks moesten aanpassen, hoe we de kaart moesten gebruiken en het kompas, gingen we van start. De eerste dag liepen we maar 3 km maar dat was meer dan voldoende na zo'n slopende nacht in de trein en bus. Op het eerste gezicht leek het alsof we over de Veluwe liepen, maar naar mate we verder het bos ingingen werden de bomen dunner, hoger en kaler. Typisch Fins.
Het was 15 graden en heerlijk weer om te wandelen. Dit beloofde veel goeds voor de komende week en de sfeer zat er goed in. 

Na 3 km kwamen we in Hiëtajärvi. Onze eerste slaapplek. Hier lag een meer, een vuurhut en konden we onze tenten tussen de bomen zetten. Het water in Finland is erg schoon en in Lapland al helemaal. Hier konden we dus onze drinkflessen vullen. 
De tenten stonden al snel en na een korte verkenning van het terrein begon iedereen zijn avondeten klaar te maken. Heerlijk instantfood uit een pakje. De grote luxe was dat er een toilet was, en niet zomaar een, nee we hadden een heus 'out-house'. Dit betekende een hokje zonder verlichting met een verhoging erin, daar bovenop een plank met een gat en een zak droge mest. Hier kon je dus je behoefte doen, waarna je een handje mest in dat gat moest gooien en het hele compostproces op gang werd gebracht. Een hele ervaring. 

Na het eten kregen we een paar korte workshops. Hoe hak je hout, hoe maak je firestarters, wat zijn de 'Everymans Rights' en hoe ga je om met de natuur en de regels in een Fins Nationaal park. http://www.nationalparks.fi/hikinginfinland/rightsandregulations

Hierna begon het al snel donker te worden en dan is het de gewoonte om je bed op te zoeken. Aangezien de temperatuur gedaald was naar een schamele 5 graden leek ons dit nog niet zo aanlokkelijk. Mij, Roosmarijn, leek het een heel goed plan om in de firehut te slapen. De banken waren groot genoeg en het vuur kon lekker opgestookt worden en zo geschiedde. Een heerlijk warme nacht was het gevolg!

De volgende ochtend begonnen we rond 09:30 uur te lopen. We gingen in twee groepen uit elkaar en namen eerst de tijd om de kaart te checken en om te kijken welke kant we op moesten. We hadden s'ochtends een korte cursus kaartlezen en kompas gebruik gekregen van de Finse studenten en met die kennis gingen we aan de slag. 
Deze dag zouden we 10 km lopen. We liepen van Hiëtajärvi naar Hannukuru. Daar wachtte een hut op ons en een sauna! De tocht die we maakten, liep door veel moerassig gebied en doordat het de afgelopen 2 maand constant had geregend was dit gebied erg nat. Dit maakte de wandeling net weer een beetje avontuurlijker en kwamen sommigen erachter dat hun waterdichte schoenen niet helemaal waterdicht waren. Ook zagen we rendieren! Prachtige, statige beesten om te zien en hun velletje is erg lekker warm... 

Doordat de herfst langzaam in zicht is kleuren de meeste bomen al in herfstkleuren en kleurt ook het mos rood en geel. Prachtig om te zien! Daarnaast is de stilte haast oorverdovend. Als je een moment helemaal stil staat, hoor je werkelijk niks. Nergens op de achtergrond raast een snelweg of zie je de stroomlijnen door het landschap trekken. Alles hier is zo onaangetast en puur, genieten!

Toen we op onze plek van bestemming aankwamen was het genieten geblazen. Na een nacht afzien in de kou, was hier dan een goed warm (echt) bed met een sauna. Nadat de sauna was opgewarmd was het als eerst de beurt aan de dames om een uurtje te genieten van de warmte. Aangezien er 16 vrouwen waren was dat behoorlijk krap en ook een beetje bijzonder. 16 naakte vrouwen op een hoopje, inclusief je leraressen en ook 16 naakte vrouwen die poedeltje naakt naar buiten naar het meer liepen om af te koelen. Een hilarische bende en weer een ervaring rijker. 
De mannen hadden het hele rijk voor zichzelf. Met maar 4 mannen was er genoeg ruimte om een uurtje heerlijk te genieten, rare foto's te maken en terug komen met het eten op tafel!

S'avonds deden we een evaluatie over hoe we het tot nu toe vonden gaan en daarna zocht iedereen voldaan en warm zijn heerlijke bed op.

Na heerlijk te hebben uitgeslapen, gingen we de volgende dag weer op pad om opnieuw 10 km te lopen. Nou lijkt dit weinig maar met 15 kg op je rug, heuvels, moeras en andere gekke paden ben je aan het eind heel blij dat je het naar de volgende slaapplek hebt gehaald. 
Onze tweede dag volgde zich over wat meer heuvelachtig gebied wat ook meer op de toendra begon te lijken. We lieten het bos achter ons en liepen meer en meer op een kaler wordende vlakte. De wind waaide stevig en daardoor was het goed koud. Ons pad liep rond de 'berg' Tappuri mountain naar onze laatste slaapplek in Tappuri.
Onderweg maakte we een stop om te lunchen aan de 'voet van de berg', waar we drie druppels regen over ons heen kregen en dat was het dan ook voor die week. 
We konden prachtig ver kijken en zagen de buien in de verte langstrekken. Ook ontstond er een prachtige regenboog en al met al leek het wel een sprookje. 

We beklommen de Tappuri mountain en om geen nieuwe sporen te maken moesten we verspreid ons eigen pad naar boven zoeken. Een van de manieren om de berg te respecteren. Bovenop keken we onze ogen uit. We konden 360 graden in de rondte kijken en het uitzicht was prachtig. Na een leuke groepsfoto daalden we weer af om het laatste stuk van de tocht te vervolgen.

Het laatste stukje van de tocht liepen we in kleinere groepjes om onze 'skills' te verfijnen en te testen. Daarna kwamen we aan bij onze laatste slaapplek. 

Nadat we onze tent hadden opgezet kregen we in de rendierhokken een uitleg over hoe de rendieren in de paartijd bij elkaar worden gedreven, worden geteld en gemerkt en daarna weer vrij worden gelaten. 
Deze avond was het koudst van allemaal en met 5 lagen kleding aan waren we nog niet warm te stoken. Het vuurtje brandde gelukkig en er was een cabin waar we in konden slapen maar helaas sliepen daar al andere gasten in en moesten we daarvoor ruimte maken..

Toen het eenmaal donker was en iedereen in zijn tent lag besloten Sander, Angie en Norbert om bij het vuur te gaan slapen en Roos, Alicja en Josie hadden het geniale plan om toch gewoon in de lekkere warme hut te kruipen. Zo hadden we twee keer onze tent opgezet zonder er ook maar een keer in te hebben geslapen..

De volgende ochtend waren onze backpacks een heel stuk lichter door al het voedsel dat was opgegeten en konden we vol goeie moed het laatste stuk van de tocht afmaken. Van Tappuri terug naar Ketomella. Roos leidde de tocht en had de leiding over het kaartlezen, tempo en pauzetijden. Het weer was goed en we hadden een leuke groep. In Hiëtajärvi zouden we weer lunchen en daarna terug naar de bus om aan onze terugreis te beginnen.

Moe maar voldaan zakten we na deze week in onze stoelen in de bus om in Äkäslompolo nog een suffe natuurfilm te kijken en naar de 'Pettig zoo' te gaan. Een soort kinderboerderij inclusief kameel. 

We hebben een prachtige week gehad en kijken met veel plezier en respect voor onszelf terug op deze heerlijke ervaring!